mytheory19

mytheory19

Balah kanak-kanak


Pernah tengok kanak-kanak berbalah?

Tentu pernah. Mustahil tidak pernah kerana awak juga pernah jadi kanak-kanak. Kalau pun awak ni tak nampak, awak sendiri mesti pernah berbalah.


Kanak-kanak suka berbalah tentang hal yang kita rasa remeh-temeh. "Apalah budak-budak. Tu pun nak berbalah. Tu pun nak tarik-tarik rambut. Kecik je. Biase je."

Memanglah. Pasal kita ini dah punya kereta tayar empat yang hari-hari paling kurang telan RM5(kalau itu Kancil 650 la, tapi apa main Kancil). Budak-budak apalah ada. Takat kereta mainan plastik. Dah la plastik, nak bergerak kena tolak pula. Apekebenda kenderaan yang nak kita pulak bawak die? Patutnye die lah bawak kite

Bagi kanak-kanak, tu je lah harta dia. Tu je la milik dia. Takkanlah dia nak balah pasal siapa boleh bertanding ADUN, atau siapa nak kena pimpin negara. Dia budak-budak, tiada tanggungjawab. Orang dewasa lain, dah besar. Banyak tanggungjawab, banyak nak fikir, hebat pula pertimbangannya.


Kalau budak-budak berbalah, mesti ada sorang yang menangis. Sorang menangis, sorang ketawa. Alahai. Berebut kereta mainan pun nak nangis-nangis. Koman betul budak-budak.


Tapi budak-budak berbalah tak lama. KEJAP JE. Nanti takde kawan nak main, takde orang nak dibuli, berbaiklah balik.

"Alah bang,biasa la. Saya gurau-gurau je"


Kanak-kanak bercakap dan bermaksud dengan kata-katanya. Memanglah kanak-kanak pun menipu. Budak-budak pun cakap benda tak betul juga. Tapi tipu budak-budak, 'tipu sunat' kata orang kita. Tipu pasal dia takde kuasa. Dia nak sesuatu tapi tak mampu.

Lagipun kanak-kanak tak berdendam.


..................................................


Kita yang dah tua-tua ni, yang hebat-hebat belaka, yang banyak pengalamannya, yang panjang akalnya, yang eh, segalanya best la, tentu tak berbalah macam kanak-kanak.

Koman.

Kita balah mesti nak panjang-panjang, nak bising-bising, nak libat segala sesuatu. Dah jadi semua salah. Habis budi diungkit, habis jahat dicela. Kita tak berbalah sebab nak pertahan hak. Bukan sebab tak mampu. Kita berbalah sebab nak yang lebih daripada hak. Nak sapu semua yang boleh disapu.

Tak apalah. Kita dah besar. Dah panjang. Dah cukuplah, serba-serbi. Dah tak payahlah orang nak tegur.

Cuma satu saja harapnya kita boleh contohi: berdamailah lepas berbalah.

Balah sebab pertikaian kerana satu topik. Satu hal. Janganla sampai musuh-musuh. Sampai masam-masam. Sampai dah hilang semua kebaikan. Kan kita dah DEWASA.

Budak-budak pun berbalah sebab 'benda itu aje'. Tiada nak dibalahkan yang dah lepas-lepas. Yang entah zaman paleolitik, mesolitik mana. Berebut kereta plastik, balah kereta plastik. Balah lori kerusi mainan, habis takat kerusi mainan. Tak ada nak berjangkit-jangkit. Takde nak ber team A atau team B. Takde nak ber 'aku-engkau' kalau sebelumnya ber'saya-awak'. Sebelum dan selepas sama.


Eh, kan kita manusia. Unik. Kalau dah semua sama, cakap yang sama, buat apa tuhan nak cipta sampai berbillion-billion. Buat sorang dah la. Yang ramai-ramai itu pasal nak suruh berkenal-kenalan. Bertukar-tukar pendapat.

Dia-dialah. Awak-awaklah. Yang baik sama muafakat, yang buruk sama jauhkan. Dan yang baik itu bukan satu jalan saja, ada berlambak-lambak.


TENGOK BUDAK-BUDAK. Contohi budak-budak. Balah, balah, balah. Nangis, ketawa, merajuk. Tapi kemudian senang-senang saja berbaik.

Tengok, siapa bilang kanak-kanak tak tahu apa itu DIPLOMASI?